یه روزبهاری تو زمستون با شایلین

سلام به همه دوستان خوبین ؟ ماهم خوبیم خداروشکر .بالاخره بعد یه مدت طولانی ( البته برای خودم ) تونستم بیام و وب دخترم رو آپ کنم .. خیلی دلم می خواد تند تند بیام و براش مطلب بنویسم تو اینجا براش حکم دفتر خاطرات مجازیش رو داره و برای مامانی خیلی مهمه که همه خاطرات دخترش رو بنویسه.

امروز جمعه 2 بهمن 94 درست در پانزدهمین روز از 29 ماهگی دخترم رفتیم پارک ساحلی ( علی کله ) امروز اونقدر هوا عالی و بهاری بود که تصمیم گرفتیم  برای ناهار بریم . جای همه دوستان خالی اونقدر همه چیز خوب بود که ادم احساس میکرد تو دومین ماه از فصل بهار نه زمستان ... چنان سبزه های خوشگلی تو پارک سبز شده بود که جون تازه ای به ادم میدادن. خلاصه اینکه از بدو ورود شیرینک مامان همش سر پا و در حال بدو بدو بود طوریکه برای ناهار به زور راضیش کردیم  بشینه. اون چرخ عصایی تو دستت بود و باهاش حسابی تو چمن ها بدو بدو کردی .از اینکه اومده بودیم پارک خیلی خوشحال بودی و ذوق داشتی . پارک پر بود از بچه های همسن و سال خودت که در حال بازی با همدیگه بودن هر کاری کردم که بری باهاشون دوست بشی ازشون خجالت میکشیدی و و پشتم قایم میشدی اما از یه دختر کوچولو به اسم تارا خوشت اومده بود و رفتی نزدیکش و باهاش دست دادی و تارا هم از چرخ عصایی خوشش اومده بود و می خواست باهاش بازی کنه منم بهت گفتم که چند دقیقه بده تارا اونم باهاش بازی کنه تو هم خیلی راحت دادی دستش و اونم برداشن و رفت بازی کنه ، اصلا گریه نکردی و همش نگاش میکردی که داره چیکار میکنه. مامان تارا هم چرخ عصایی اورد و داد دستت یکم دست همدیگه رو گرفتین رو راه رفتیم.

الهی قربون دخترم برم این اولین باری بود که میددم با یه بچه دوست میشی و دستش رو میگیری ، تارا خیلی راحت میومد جلو و دستت رو میگرفت ( البته فکر کنم مربوط به سن و سالش بود که راحت برخورد میکرد .تارا سه سالش بود ) اما تو تردید داشتی و نگاش میکردی اما خب هرجوری بود تو هم ترست رو کنار گذاشتی و چند دقیقه باهاش دوست شدی  .

اینم از عکسهای وروجک مامان که مدام در حال کنجکاوی با سبزه ها و محیط اطرافش بود....