دو روزگی شایلین جان در بیمارستان

شایلینم ، جواهر بی همتای زندگیم تو این عکس منو شما هنوز تو بیمارستانیم  .اولین شبی بود که دوتایی در کنار هم خوابیدیم  ( برخلاف شبها و ماههای  پیش که تو دل مامانی بودی و مامانی شبا قبل از خواب نوازشت میکرد و باهات صحبت میکرد شما هم جواب حرفهای مامانی رو با لگدهات میدادی یه موقع آروم یه موقع محکم اون شب هم با  گریه هات  ) البته اون شب زیاد نتونستم استراحت کنم از یک طرف درد عمل و شکم درد شدیدی که داشتم  نمیذاشت بخوابم ( همه این دردها فدای یه تار موی دخترم اشکالی نداره عزیزم بدست آوردن یه نعمت سالم خداوندی ، یه ثروت بی پایان آسون نیست     ) از یه طرف هم دوست داشتم تا خود صبح بشینم بالاسرت و یه دل سیر نگاهت کنم آخه نه ماه تمام تو ذهنم قیافه تو تصور میکردم که چه شکلی هستی  ، دوست داشتم مدام بغلت کنم ، بوست کنم، بوت کنم