دختر کالسکه سوار

قبل گذاشتن عکسها همون طور که گفته بودم میخواهم یه مطلب در مورد کالسکه سواری  نازگل مامان بگم :

یکی یدونه مامان از همون روزهای اول تولدت علاقه ای به نشستن تو کریر نداشتی و به محض گذاشتنت شروع به گریه و دست و پا زدن میکردی یعنی که برداریمت   متاسفانه زیاد نتوستیم از کریر استفاده کنیم به جز در مواقع خوابیدنت وگرنه تو بیداری که اصلا ......  بعد اینکه کمی بزرگتر شدی نوبت به استفاده از کالسکه شد گفتیم شاید حالا که 7- 8 ماهه شدی و میتونی خودت بشینی و اطرافتو ببینی شاید علاقه پیدا کنی که بشینی اما زهی خیال باطل ......!   چی فکر میکردیم چی شد خانم کوچولومون تو این مورد هم قصد همکاری باهامون نداشت و اصلا از کالسکه خوشش نمی اومد تا میزاشتیمش 5 دقیقه بیشتر نمینشست و شروع به گریه که منو بغلم کنید

تا 15 ماهگیت جسته و گریخته از کالسکه استفاده کردیم اگه بخواهیم بشماریم اندازه انگشتان دست سوار نشدی   در نتیجه ماهم تصمیم گرفتیم کالسکه رو جمع کنیم تا بیشتر از این جامون رو نگیره .تا اینکه درست در اولین روزهای 23 ماهگی به  بابایی پیشنهاد دادم که برای اخرین بار کالسکه رو در بیاریم و سوارت کنیم اگه بازم دوست نداشتی دیگه به کلی پرونده کالسکه پیشمون بسته بشه و بگیم که دخترمون اصلا دوست نداشت.

اخه هم دیده هم شنیده بودم بچه هایی که تا 3 الی 4 سالگی هم سوار کالسکه شدن و  تنها اختصاص به سن زیر دو سال نداره ، این شد که تو یه ظهر تابستونی از اولین روزهای 23 ماهگی بابایی دوباره کالسکه رو برای دخترش براه انداخت اونقدر از دیدنش ذوق کردی و خندیدی که منو بابایی اصلا باورمون نمیشد که بعد 8 ماه بخوای اینقدر از کالسکه خوشت بیاد .3روز تو خونه گذاشتم کالسکه سواری کنی اونقدر خوشت اومده بود که همش دلت می خواست از صبح تا ظهر بشینی تو کالسکه حتی تی وی رو هم مینشستی تو کالسکه نگاه میکردی .خلاصه بعد 3 روز که مطمئن شدیم پرنسس کوچولومون واقعا دیگه از کالسکه سواری خوشش میاد و راحت توش میشینه و اصلا اذیت نمیکنه و این علاقه یه علاقه زودگذر نیست دیگه با کالسکه رفتیم پارک .

خب اینم یه مدله دیگه که عشقمون درست در واپسین روزهای 2 سالگیش تازه یادش افتاده که کالسکه سواری نکرده

یه مطلب دیگه راجب عکس گرفتن از وروجکم اینه که هرقدر بزرگتر میشن عکاسی ازشون سختتر میشه چرا؟؟؟؟

چون از بس در حال وول خوردن و تکون دادن دست و پاهاشونن، حالا اگه بخوان در حقت لطف کنن و صاف وایسن اونوقت زاویه نگاهشون بد    جهتهای مختلف رو با زوایای متفاوت  نگاه میکنن   خلاصه همه جا رو نگاه میکنن الا لنز دوربین البته به نظر خودم بهترین دوربین برای عکاسی از نی نی ها همون دوربین های حرفه ای هستش که سرعت شاتشون خیلی بالاست و عکسهای با کیفیت تری تحویل ادم میده نه این دوربین های دیجیتال  که تا می خوای شات کنی اگه بچه اون ژست دلخواهمون رو گرفته باشه از بس طول میکشه زود همه چی تغییر میکنه اما در کنار همه این مشکلات عکاسی نازگل خونمون یه برنامه دیگه هم داره تا می خواییم ازش عکس بگیریم زودتر از خود ما کنار دستمون وایساده و داره صفحه دوربین رو نگاه میکنه تا ببینه ما از چی داریم عکس میگیریم  مدام هم میگه " شایلین هم ببینه " هرقدر هم بهش میگیم دختر من ، شیرین زبونم برو وایسا ازت عکس بگیریم بعدش بهت نشون میدم .اگه نری وایسی پس ما از کی عکس بگیریم ؟ از درو دیوار خالی ؟

چند ساعت باید  شیطونک مامانی رو التماس کنیم تا بره یه لحظه وایسه و ما ازش عکس بگیریم.  سر این قضیه تا میره وایمیسه تند تند ازش عکس میگیریم تا از بینشون خوبشو انتخاب کنیم بیشتر عکسها هم به خاطر مشکلاتی که در بالا گفتم یا تار میشه یا اصولا کسی تو کادر نیست  

اینم یه مدل از شیطنت های نازگلم موقع عکاسی .

کودک دلبندم ، شایلینم  شیطنت و شیرین زبونی حتی لجبازی این روزهات رو که مختص سنت هست رو دوست داریم چون این روزها هم به سرعت باد میگذره و خاطره شیرین این روزهای دو سالگی تا ابد در ذهن و قلب منو بابایی میمونه .

                                                                پارک ائل گلی

                              امان از وقتی که بخوام کنار دست مامان عکاس باشی وایسم

                                      مامان هم از دیوار خالی عکس بگیره

                         وقتی نخوام با مامان همکاری کنم میرم دنبال کار خودم

                             دختر کالسکه سوار وقتی بخواد اندازه دوست داشتن

                          مامانیش رو نشون بده قربونت برم مامانی منم تو رو تا

                                                    بینهایت دوست دارم