اولین قدم زندگی پرنسس کوچولوم

پرنسس کوچولوی مامان تو 10 ماه و 14 روزگیش تونست یه کار مهم انجام بده و اونم برداشتن اولین قدمهای زندگیش بدون کمک منو بابانادرش بود.           

تو تاریخ 31 تیر93 ساعت 10 شب  شایلین جونم بالاخره بعد دو هفته بلند شدن و افتادنهای مکرر و گرفتن از وسایل دورو برش برای راه رفتن تونست 3 متر رو تنهایی راه بره ، دیروز اولین قدمهاتو برداشتی ، به سمت زندگی ، به سمت مستقل شدن ، به به سمت بازی با بچه ها .منو همسرم اونقدر ذوق زده شدیم که نگو نپرس ، خود شایلین هم از این کارش خیلی خوشحال و ذوق زده شده بود مدام میخندید و موقع راه رفتن جیغ میکشید .چند بار اینکارو تکرار کرد ، منو باباش هم مدام تشویقش میکردیم و براش دست میزدیم .

اونقدر از این حرکت شایلین هم سورپرایز شدم هم خوشحال که تا چند دقیقه همش محکم بغلش میکردم و بوسش میکردم  ، الهی مامان به قربون اون قدمهای کوچولوت بره که دیشب همش رو پنجه هات تند تند تاتی تاتی میکردی

و یه عالمه میخندیدی .مامانی شرمنده دیشب اونقدر ذوق راه رفتنت رو پیدا کرده بودم که به کل تو اون لحظات اول یادم رفت ازت عکس بگیرم ،بعدش هم که دوربین رو اوردم شما دیگه خسته شده بودی و نمیخواستی راه بری

یه لحظه بلند میشدی ، دو سه قدم میرفتی تا می خواستم ازت عکس بگیرم مینشستی.

اشکالی نداره جیگرم ، خانم خوشگلم انشالله تو دفعات بعدی ازت عکس خوشمل میگیرم.مهم راه رفتنت بود که انجامش دادی.شایلینم اوالین قدمهای زندگیت مبارکه ......